مهندسی عمران چیست؟
رشته مهندسی عمران (Civil Engineering) یکی از زیر مجموعه های گروه فنی ریاضی است که در صدد آموزش ساختن سازه های ساختمانی و غیرساختمانی است و این سازه ها شامل ساختمان ها، پل ها، فرودگاه ها، تونل ها، سد ها، جاده ها، مجاری انتقال آب، و غیره هستند.
هدف از ایجاد رشته مهندسی عمران تربیت افراد توانمند و با استعدادی است که بتوانند با آگاهی علمی و فنی کافی از عهده انجام وظایف طراحی، مدیریت، نظارت، و اجرای پروژه های عمرانی در زمینه های مرتبط برآیند و نیازهای عمرانی جامعه را به سازه های ساختمانی و غیرساختمانی برآورده کنند. درواقع دانشجوی مهندس عمران باید بیاموزد که تعادل میان سه عامل ایمنی، زیبایی، و مقرون به صرفه بودن را حفظ کند.
مهندسی عمران یکی از شاخه‌های مهندسی است، که به طراحی، نگهداری و ساخت سازه‌های طبیعی و مصنوعی شامل جاده‌ها، پل‌ها، کانالها، سدها و ساختمانها و سازه‌های مختلف دیگری می‌پردازد.[۱][۲]
مهندسی عمران، پس از مهندسی جنگ، قدیمی‌ترین نظام مهندسی به‌شمار می‌آید[۳] و امروزه مهندسی عمران، حد واصل مهندسی نظامی و مهندسی غیرنظامی محسوب می‌گردد.[۴] مهندسی محیط زیست، مهندسی ژئوتکنیک، مهندسی زلزله، ژئوفیزیک، ژئودزی، مهندسی حمل و نقل، علوم زمین، علوم جوی، منابع آب، مهندسی قانونی، مهندسی شهری، مهندسی هیدرولیک، علم مواد، مهندسی سازه‌های دریایی، مدیریت سواحل، نقشه‌برداری و مهندسی سازه از جمله شاخه‌های علمی هستند که به بهبود پروژه‌های مهندسی عمران کمک می‌کنند.
آغاز فعالیت‌های مهندسی عمران احتمالاً بین ۴۰۰۰ تا ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح و در مصر باستان و میان‌رودان بوده‌است. هنگامی که انسان‌ها زندگی عشایری را رها کردند؛ نیاز به ساخت و ساز جهت تأمین سرپناه پدید آمد. در همان زمان گسترش حمل و نقل به نحو فزاینده‌ای اهمیت یافت و به اختراع چرخ و همچنین آغاز دریانوردی منجر شد. تا پیش از دوران مدرن، تفاوت واضحی بین مهندسی عمران و معماری وجود نداشت؛ و اغلب از این دو عنوان به جای یکدیگر استفاده می‌شد.
